Poemak

NI ETA NIK DIODANA

Ezer eznaiz, eznaiz ezer, espada

Naizena.

Ni naiz naizena, bai, baizena, ez

eznaizena.

Ni naiz nirez,

naizenaren borondatez eta birtutez,

nire pentsamenduen eta sentimenduen indarrez.

Bidean nago (hain lege gogorra,

hain ordenamendu eskapu gabekoa),

bukaera batera. Hara noa eta

eznaiz bildurtzen, ez, eznaiz

bildurtzen, ez eznaiz

bildurtzen, ez.

Dena doa eztenaren bidean,

eta egun batean ezer ezta izanen, ezpada

ezer eztena. Ez. Bai. Ni naiz naizena,

eznaiz ezer ezpada

naizena, eta egun batean

ni ere eznaiz ezer izanen, ezpada

eznaizena, ez, izanen eznaizena.

Eta hau da, bai eta ez, orain eta beti eta lehen,

nik diodana,

eznaizena eta

isiltzen dudana.

EUSKERA KLAROA

Lehenengo egunean

esan zuen

nigatik

batek,

nire lagun oso maite batek,

eztakidala

zer dudan nahi,

baina bai

zer eztudan

nahi.

Hori egia da.

Baina egiagoa da

Badakidala

zer dudan izan nahi,

baina

Kanako eztaietan

Banengo

bezala,

esan diot

nire amari

nire ordua eztela oraindik

allegatu.

Nire ordu hori

datorrenean,

alferrik izanen dira

damuak

eta nire arimaren kolorearen kontra

munduko

zezen eta aker eta ahari guztiak

oldartuko badira ere,

seinaleak izanen dira zeruan,

temploaren beloa urratuko da,

eguzkia itzalduko da,

mendiak zabalduko dira

eta lehen aldiz

andreak

erdituko dira

gizonez.

GIZONA

AMA BATEN ALUAN EGONAGATIK,

HILOBI BATEN ESKUBIDEA DADUKA.

Lur honetan

ehortziko naute.

Elizan aterik

ez dute zabalduko.

Kanpaiek ez dute

otoitzera deituko.

Apaizek ez dute nire

ofiziorik kantatuko.

Eta

lapurren artetik

nire hilotza

ateratzen dutanean,

bazter ilun batera,

bazter aparte batera,

eramanen naute

gauerdian;

bertan,

isilik

manaiatuko dirade,

eskuztatuko dirade,

haitzurrak,

lurrean

hilobi sakon bat

ebaki arte.

KRISTO ETA LENIN

1

Bart

sobera ardo edan nuen

Barrenkalle Barrenako

tafenarik tafena,

eta etsera ezkero

afaldu gabe

joan nintzen

ohera.

Amets bat ukan nuen,

Joanito Kojoarenean

legatz koxkera bat

jaten nuela

bi lagunekin

adiskidantza onean,

estimazio haundian.

Bi lagun hoek

ziren

Kristo

eta

Lenin.

2

Hea

noiz demonio

adiskidetzen diren

Kristo

eta

Lenin,

hea

noiz demonio

deskomekatzen duten

kapital

alemana

eta

kapitol

amerikanoa,

bai-eta ogitik ere

bizi baita

kristaua,

eta ez bakarrik

Aita S

3

Jakin nahi nuke

zeinbat izan ziren

Kristoren urteak,

Marxen egunak,

zeinbat izanen diren

Gebararen orduak,

zeinbat gizon prestu

ez duten oraindik

gurutzean urkatu.

Zergatik,

mundu honetan jarraikitzeko,

esan behar dugun

hainbat gezur,

egin behar dugun

hainbeste bidegabe.

Hea nork diostan

non ika

EKAICAK

Arimaren barreneko

ekaicak,

ixas tormentatua,

izarrik eta ifarrik gabeko

mendea,

hasarrea,

negar isila,

mina,

grina.

Beti amore eman

eta beti

dolore

hartu.

Borondate onaren amoreak

Emandako

doloreak.

Arimaren barreneko

ekaicak.

EGIA BAT ESATEAGATIK

Egia bat esateagatik,

alabak

hil behar bazaizkit,

andrea

bortxatu behar badidate,

etxea

lurrarekin

berdindu behar bazait;

Egia bat esateagatik,

ebaki behar badidate

nik eskribitzen

dudan

eskua,

nik kantatzen

dudan

mihina;

Egia bat esateagatik,

nire izena

kenduko badute

euskal literaturaren

urrezko

orrietatik,

inoiz,

inola,

inun

eznaiz

isilduko.

BILBAOKO KALEAK

Bilbaoko kaleak,

gora eta behera,

errekatik mendira,

batzuk artezak,

gehienak zeiharrak,

lurra estali da

etxez eta gizonez,

gizonak leku batetik bestera

eramateko

makinez,

bizioz eta bekatuz,

karitatez eta kriminaz,

plaza biribilak,

zumardi zabalak,

zuek

niri

gogora

ekartzen didazue

nire asmo zaharra,

behin egin nahi ukan nuen

eta

inoiz egin ez dudana,

Autonomia,

Adiskidetasuna,

Bakea,

Libertatea,

Foruak,

maitatu ditudan gauzak,

Urkijo ministroa,

Gardoki kardinalea,

Mazarredo almirantea,

Egia jenerala,

Arrikibar ekonomista,

higuindu ditudan gizonak,

kaleak,

kale motzak,

kaleak hemendik, hortik,

handik,

edonundik,

Gorbeiara joateko gutizia sortzen zait barrenean,

bertan organizatzeko euskeraren salbazioa,

baina hemen geratzen naiz,

kale arte honetan,

milagro baten zai,

egunero bizarra kenteari uzteko

nahikoa kurajerik

ez baitut.

GIZONAREN AHOA

 

Ez zazue tapa

gizonaren ahoa.

Defendi dadin.

Hainbeste bidegabe

egin zaio

azken ehun mila urte honetan...

Orain,

besoak

indar-gabeturik ditu,

burua erdi-bitan;

ez diozue

kopetan adarrik ernatzen

utzi;

ebaki dizkiozue

eskuak,

ez dezan

ezpatarik astin.

Hor datza.

Ezin defendi diteke

indarrez.

Bakar-bakar-bakarrikan

geratzen zaio

hitza.

Baina ez zazue,

baina ez zazue,

baina ez zazue,

ez zazue tapa

gizonaren ahoa.

Hitzaz

balia dadin,

hitzaz

zerbitza dadin.

Honela konpreni

dezazuen

zertarako

jaiotzen den

mundura.

Ez,

ez zazue tapa

gizonaren ahoa.

APUR DEZAGUN KATEA

                apur dezagun katea

                kanta dezagun batea

                hau da fandango

                biba berango.

Munduan beste asko lez

arta buruan oskolez.

Atzo aspertu nintzaden

maisuez eta eskolez.

Poeta naizen ezkero,

eztut zerurik espero.

Bederatzi kopla ditut,

lau zuhur eta bost ero.

Ilargiaren adarrak:

Handik zintzilik abarrak.

Gogoangarriak dira

zure bi begi nabarrak.

Zerutik dator harria.

Nundikan berriz argia?

Gau ilun honetan dakust

zure aurpegi garbia.

Martxoko oilar gorria,

inundik ez etorria,

goseak arintzearren

judu batek igorria.

Goizaldean eguzkiak

printzak daduzka bustiak.

Oso merke saltzen dira

euskaldunaren ustiak.

Gure amonak esan dit:

Aitak arnoa edan dik.

Joan zaitez tafernara

eta ekar zazu handik.

Euskeraren asturua

ezta gauza segurua:

Askozaz hobekiago

dabil munduan judua.

Eta hau hola ezpazan

sar nerila kalabazan.

Ipui txit barregarriak

kontatu nituen plazan.

NIRE AITAREN ETXEA

Nire aitaren etxea

defendituko dut.

Otsoen kontra,

sikatearen kontra,

lukurreriaren kontra,

justiziaren kontra,

defenditu

eginen dut

nire aitaren etxea.

Galduko ditut

aziendak,

soloak,

pinudiak;

galduko ditut

korrituak,

errentak,

interesak,

baina nire aitaren etxea defendituko dut.
Harmak kenduko dizkidate,
eta eskuarekin defendituko dut
nire aitaren etxea;
eskuak ebakiko dizkidate,
eta besoarekin defendituko dut
nire aitaren etxea;
besorik gabe,
sorbaldik gabe,
bularrik gabe
utziko naute,
eta arimarekin defendituko dut
nire aitaren etxea.
Ni hilen naiz,
nire arima galduko da,
nire askazia galduko da,
baina nire aitaren etxeak
iraunen du
zutik.